گریز رنگ خیال

تو را صدا کردم.تو نور بودی و عطر.تو عطر بودی و نور گریز رنگ خیالدر مورد غلط املایی ببخشید. فرصت بازنویسی ندارم. همان لحظه با سرعت می نویسم و منتشر می کنم. بخوانید, ...ادامه مطلب

نمی دانم هوا گرم بود و یا سرد. نمی دانم بهار بود یا تابستان. حدود ده سالم بود. دیدم از خانه پدربزرگ گروه گروه زن بیرون می آیند. آمدم به مادر گفتم. مادر رفت آنجا بعدهم به ما گفتند بیایید. و من آن روز فهمیدم دایی داشته ام که شهید شده است. چند سال قبل از اینکه من به دنیا بیایم. فردای آن روز که در حیاط خانه پدربزرگ بودم. ناگهان دیدم پدر بزرگ در حالی که اشک می ریخت دست دایی کوچکتر را گرفت و گفت بیا برویم برادرت را ببین. داییی داشت دوچرخه بازی می کرد. ناگهان پدربزرگ روی زمین افتاد و شروع به گریه کرد. آن روز چند تکه استخوان را دیده بود و آن قدر تحت تاثیر قرار گرفته بود که تا چند روز داشت گریه می کرد. نمی دانم چرا خاطره آن روز ناگهان امروز به ذهنم نشست.تازگی ها تصاویری از گذشته های نه چندان دور روی ذهنم می نشیند و من به این فکر می کنم شاید دلیل آن رسیدن به مرز چهل سالگی باشد. البته هنوز چند سالی فاصله هست تا من به آن مقصد برسم اما مثل اینکه پیش زمینه هایش از همین حالا شروع شده است. از امروز شاید هر روزی که به ذهنم رسید همان خاطره را مثل امروز نوشتم. شب گذشته فیلم قاتلین ماه را دیدم. فیلم طولانی اما خوب بود. هنوز در ذهنم مانده است و احتمالا دوباره آن را دیدم. چقدر این سرخپوستها بد بخت بوده اند. چه در آمریکا چه در کانادا. بخوانید, ...ادامه مطلب

با سلام و درود بر شما. بیرون هوا ابری است ان قدر که دارد باران می بارد ان قدر که در ارتفاعات همه روسری سفید روی سر کشیده اند. آنقدر که گربه ها همه خیس شده اند. بیرون سرد است و نم نم باران است و مردم سیگاری از کشیدن سیگار در این هوا لذت می بردند. اما بعد سرفه می کنند و از این ناراحت می شوند که چرا نمیتوانند این هوای پاک را روی رگهای مغزشان سوار کنند. بیرون باران می بارد و آنقدر ترافیک است که گلیان یک ساعت در ترافیک مانده است. بیرون آن قدر ترافیک است که دراخل ماشین در روز ولنتاین هرکسی دوست داشته باشد می تواند لبان دوستش را ببیوسد/ به شرطی که بازداشت نشود و آن وقت باید در زندان باطوم زندانبان را ببوسید هنوز برف ستگین در اصفهان نیامده است. هنوز مردم به آسمان نگاه می کنند تا شاید یک روزی بتوانند حسابی برف بازی کنند. راستی نمی دانم چرا درد این معده تمام نمی شود. راستی تو خوب می دانی نوشتن در این هوا انقدر لذت دارد که آدم دوست دارد تمامی ان چیزی که ذهنش را مشغول کرده کنار بگذارد و شروع به نوشتن کند. راستی یادت باشد بیشتر از اینها باید برای تو بنویسم. راستی تو خودت خوب می دانی ذهن وقتی درگیر شد انسان را با خودش هزارجا می برد. راستی یک بار برای تو نوشتم و حالا هزار سال است در همان یک جا مانده ام. زیبا ترین بیشتر از این ها باید برای تو نوشت باور کن این ابتدی راهی است که ما مشغول رد کردن آن هستیم. تو باش من سالها برای تو می نویسم. بخوانید, ...ادامه مطلب

خوب می دانم نوشتن گاهی بدون دلیل است و گاهی هم با دلیل. نمی دانم شاید من خودم را در میان خاطراتم گم کرده ام. شاید هنوز فکر می کنم دارم خواب می بینم. نمی دانم شاید چند لحظه ی دیگر از خواب بیدار شوم و ببینم همه ی این چند روز در خواب بوده. اما افسوس که همیشه حسرت در بیداری انسان را زخمی می کند. چند روزی می شود که ناگهانی مادر همسرم را که مادر خودم هم بود از دست داده ام و دروغ نگویم قلبم ترکی برداشته است که با هیچ چیزی نمی توان آن را درمان کرد. هنوز هم آن دلسوزی ها و خنده ها را به یاد دارم و دروغ نگفته باشم فکر کردن به همان خاطرت گاهی آرامم میکند. نمی دانم چه رازی در این عالم هست که هیچ تناسبی در آمدن و رفتن آن نیست. ما که نمی دانیم. خود را به صبر حواله می دهم و یا این امید که دیر یا زود دوباره همه در عالمی لبریز از دوستی دور هم جمع شویم و من دوباره چایی بخواهم و تو دوباره نگذاری . خودت بلند شوی و با من تا پای سماور همیشه روشن بیایی/ نمی دانم شاید دوباره دور هم جمع شدیم و من مشغول روشن کردن آتش کباب شدم و باز تو نگذاری و همه ی کارها را خودت انجام دهی و بعد من بخندم و باز تو هم بخندی و دخترانت هم بخندند. نمی دانم هر چقدر به ذهنم فشار می اورم اخمی از تو به یاد ندارم. هر چقدر به ذهنم فشار می اورد عصبانیتی از تو سراغ ندارم و دروغ نگفته باشم این خیلی ناراحتم می کند. تو چقدر آرام بودی و من چقدر دیر فهمیدم. تو چقدر خوب بودی و من زمانی فهمیدم که عکس تو با روبان سیاه به من لبخندزد. من را ببخش. نه تنها من بلکه تمامی ما را ببخش. ما خیلی در حق تو کوتاهی کردیم و تو در تمامی آن سالها درد را تحمل کردی و لب برنیاوردی مبادا خاطر کسی مکدر شود. تو آن قدر ارام بودی که تمامی طوفانهای زندگی را در خود , ...ادامه مطلب

همه منتظر بودند تا امپراطور حرف آخر را بزند. چند ساعتی بود که خون از بدنش می رفت. دیگر زمانی برای او باقی نمانده بود. امپراطور خیلی به سختی حرف می زد. در تمامی این چند سالی که به این محل آمده بود همیش, ...ادامه مطلب

ناگهان دستانم سمت خاطراتم رفت. خاطراتی که در این سالها زیاد به ذهنم نمی‌آیند. نمی‌دانم چرا؟ گاهی اوقات تلاش می‌کنم از میان انبوه خاطرات چندتایی را بچینم و آن وقت در یک گوشه دنج و آرام مشغول تماشایش بشوم. اما مشغله های کاری زیاد اجازه نمی‌دهند. راستش هیچ وقت فکر نمی‌کردم روزی بیاید که من وقت کم بیاورم. همیشه چیزی که داشتم وقت بود. حالا اما دنیا یک جور دیگر شده. حالا باید از کوچکترین لحظه‌ها استفاد, ...ادامه مطلب

امروز باران تندی بارید. برای یک لحظه کوتاه. انگار آمده بود تا تمامی آلودگی ها را با خو ببرد. هر چند تنها توانست برای لحظه‌ای کوتاه لذت نفس کشیدن در هوای پاک را به ریه های مردم هدیه کند.این باران‌های رگباری خیلی لذت بخش هستند. مخصوصا در هوای اردیبهشت ماه اصفهان که دیگر برای خودش یک داستان مفصل است. یکی اصفهان اردیبهشت‌های جاودانه دارد و یکی هم شهر شاعرپرور شیراز. به همین خاطر استاد سخن در هوای پاک, ...ادامه مطلب

داخل اتاق نشسته ام. تنها صدای کولر به گوش میرسد. سکوت کل ساختمان شماره 3 دانشگاه علوم پزشکی ار در بر گرفته است. این چند وقت من به این دفتر می آیم تا پاسخگوی کسانی باشم که ممکن است در ذهنشان سوالی وجود داشته باشد. اما هنوز کسی نیامده است. این تنهایی کم کم دارد حوصله ام را سر می برد. اما چاره چیست. باید ساخت,باید ساخت,قایقی باید ساخت,قفسی باید ساخت,قفسي بايد ساخت,زندگی را باید ساخت,شعر قایقی باید ساخت,چگونه ایمیل باید ساخت,از نو باید ساخت,زندگي را بايد ساخت,با زخم باید ساخت ...ادامه مطلب