دلستر و هنر

این چند وقت خیلی دلستر خوردم. کار همکاران است. خریدن دلستر یک اپیدمی شده است. کم کم دارم چاق می شوم. هر چند چند روزی است که ورزش کردن را هر چند خیلی کم و کوتاه شروع کرده ام، اما خوب می دانم باید از خیلی اسرافها در خوردن دوری کنم.امروز در محل کار خبر خاصی نبود. مثل همیشه بود. مردم آمدند و رفتند. اما کمی زیاد با گلیان خندیدم. گلیان خیلی پایه خنده است. خندیدن هم که روح و روان آدم را شاد می کند. در بازی فندوق کلک زدم. جوابها را از اینترنت برداشتم. یکی از نمایندگان مجلس از آقای پزشکیان بعد از این همه تهمتی که زد معذرت خواهی کرده است. خودمانیم با این همه نماینده باغبان؛ بی خود نیست کشور شده است گل و گلدان. هر روز هم که از هر گوشه یک خبر جدید می رسد. دیروز هم که رهبر آب پاکی را ریخت روی دست و سر سیاسیون و فرمودند اجازه مذاکره را نمی دهند. حالا همه باید دست به کار شوند و کشور را بدون هیچ چشم داشتی به بیگانگان بسازند. این خود باوری می تواند ما را از دست این وابستگی های بی مورد نجات دهد. مزروعی هم سرما خورده و اطراف من سرفه می کند. بی خیال.هنوز در محافل فرهنگی بحث محسن چاوشی و آلبومی که هنوز مجوز دریافت نکرده است گرم است. دیلی رد شدن آلبوم مسائل جنسی بیان شده است. دلیل ناراحتی چاوشی ندان مجوز به کار بیان شده است. من نمی دانم چرا هنرمندان همان اول طبق قانون پیش نمی روند. آنها باید آنقدر زیرک باشند که حرفشان را در همین زمان بزنند. اصلن آن وقت است که می توان به آنها هنرمند گفت. حکایت چاوشی هم همین است. البته او تقصیری ندارد. شاعر آثارش باید حواسش را بیشتر جمع می کرد. الته ابن هم که کافه سینما در تمامی مطالبش از نفت و بنزین و سینمای نفتی و هنرمند نفتی حرف می زند از یک طرف اشتباه است. به هرحال باید هنرمند یک چیزهایی را انجام دهد تا بتواند یک درآمدی داشته باشد. در آمد نداشتن برای هنرمند به منزله نابود شدن اوست. به همین خاطر حاکمان همیشه حکمت را در میان گرسنگی قرار داده اند. حکیمی که به فکر معاش باشد نمی تواند روح مردم را به هنر حکیمانه خود به دست بیاورد. درست بر خلاف هنرمندانی که آزادانه حرفهای خود را می زندد وتلاش هم می کنند به گونه ای حرف بزنند و مطلب بنویسندکه به آزادی آنها لطمه ای نخورد. این امر خیلی مهم است.23/05/1397