بدون نیم فاصله

خیلی وقتها دلم می خواهد تمام نگاشته های آوایی را رعایت کنم. به همین دلیل ابتدا متن مورد نظر را در وورد تایپ میکنم و بعد از آن متن را در وبلاگ قرار میدهم. اما حالا دیگر تنها به نوشتن فکر می کنم. به اینکه این انگشتان را محکم روی صفحه کلید فشار دهم. انگار فریاد من است که از هر کدام به گوش می رسد.