دلم گرفته تو دلگشایی کن

دلم گرفته خدایا تو دلگشایی کن.

هنوز هم بعد از این همه سال که از خداوند عمر گرفته ام نمی دانم چرا گاهی اوقات دلم می گیرد. هرچه فکر می کنم برای آن دلیل خاصی نمی‌بینم. شاید هم هست و من نمی دنم. زیاد نمی خواهم به ذهنم فشار بیاورم. هر چه باشد یک روزی این ذهن قرار است در میان خاکها خوراک حیوانات شود. راستی ذهنم بعد از مرگ چه می شود. راستی تکلیف این همه آرزو چه می شود. راستی از همه ی این حرفها گذشته آن چشمانی که سیاه هستند و این چند وقت بد جوز ذهنم را درگیر خود کرده است هم در خاک قرار می گیرند. من که نمی توانم باور کنم. اصلا مگر می شود فرشته مرگ در چشمان تو نگاه کن و تو را با خود ببرد. البته زیاد هم فرق نمی کند. من که برای هیچ کس مهم نبودم. حتما برای تو هم مهم نیستم. اصلا آدمی که برای خودش مهم نباشد برای هیچ کس مهم نیست. من نمی دانم باید چه کار کنم که مهم باشم. اصلا می توان از همین حالا به این موضوع فکرکرد. به اینکه چه کار کنم که مهم باشم. مهم بودن عالی است. من می خواهم مهم باشم.